Της φοβίας το ανάγνωσμα

Φόβε, Φόβε είσαι εδώ;;

Βάζω τα παπούτσια μου και σε κυνηγώ!!!

Στον Χάρυ Πόττερ, (αγαπημένη σειρά βιβλίων και ταινιών) όταν οι ήρωες του βιβλίου αναφερόντουσαν στον Λόρδο Voldemort, ως τον ακατανόμαστο, το έκαναν  επειδή φοβόντουσαν να πουν το όνομα του.  Μέχρι που επέμβηκε (αν δεν κάμνω λάθος) ο φίλος ο Χαράλαμπος (στην Ελληνική) τζαι είπεν τους ότι όσον δεν λαλώ το όνομα του, τόσο παραπάνω δύναμη του δίνω.

Ο φόβος φέρνει κόλαση ελαλούσαν οι παλιοί τζαι όλος παραδόξως βρίσκει με απόλυτα σύμφωνη.  Ο φόβος, η έλλειψη ελπίδας και χαράς εν μεστην ζωή μας καθημερινώς είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον αλλού, και επηρεάζει μας κατά το πλείστο αρνητικά (εν θέλω να είμαι απόλυτη, αλλά εν γνωρίζω κάποιον που να φοβάται και να τον επηρεάζει θετικά)

Που θέλω να καταλήξω; Τι θέλω να πω;

Ότι σήμερα, στην εποχή που ζούμε τα πάντα εν βασισμένα πάνω στον φόβο μας. Τον φόβο τον δικό μου, τον φόβο τον δικό σου, τον φόβο των πάντων. Φόβους που ποτέ δεν θα είχαμε αν δεν μας τους εβάλαν στο κεφάλι από ότι αρχή. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μας ελέγξουν (εδώ τα καλαααααα σενάρια συνωμοσιολογίας). Ο μόνος τρόπος  για να μας έχουν εγκλωβισμένους ( και συνεχίζουμε ακάθεκτοι).

Πόσοι τίτλοι είναι γραμμένοι με σκοπό να μας φοβίσουν και όχι να μας αφυπνίσουν. Πόσα ΣΟΚ και ΠΡΟΣΟΧΗ να δεις σε μια μέρα ρε παιδίν μου, στα news feed του Facebook σου που αντί να σε εμπνεύσουν για να προσπαθήσεις…ουσιαστικά κλειδώνουν σε στο κλουβί σου, αυτό του φόβου σου.

«ΠΡΟΣΟΧΗ – δηλητήριο στο νερό που πίνουμε. ΣΟΚ οι τρομοκράτες ντύνονται πρόσφυγες. ΣΟΚ οι γκέη παντρεύκουνται! ΠΡΟΣΟΧΗ – κάθεστε λάθος στο αποχωρητήριο (ναι, τούτους τους τύπους εννά τους έβρεις μπροστά σου ακόμα και στο κάτσιμο του χεσιδιού σου...ε κανεί σιόρ!!!!)»

Υπάρχουν πληροφορίες και πληροφορίες. Εισηγήσεις, συμβουλές και ενημέρωση. Όλα αυτά μπορούν να μπουν στο κάθε κεφάλι του κάθε ανθρώπου άμορφα, με τον σωστό τρόπο. Με τον τρόπο της επιλογής, που ακόμα τζαι αν κάποιος εν ακολουθήσει τα ειπωμένα εν σημαίνει απευθείας ότι εννα καεί στις πύλες τις κολάσεως.

Στο υφιστάμενο κείμενο, έχω μεν χρησιμοποιήσει αρνητικές λέξεις – ίσως και λίον απειλητικές. Τι εννα ήθελα εγώ να δω ;

Θέλω να έχω πρόσβαση σε πηγές που θα με βοηθούσαν να αποδεκτώ τον εαυτό μου (ότι είμαι, στον για μένα, σωστό δρόμο) και επίσης ιδέες και τρόπους για το πώς εννα παραμείνω σε τούτην την διαδρομή.

Θέλω να βλέπω κείμενα ,καρδιούλες και νεραϊδούλες που εννα μου διούν θάρρος και θράσος στο να δοκιμάσω όλα όσα θέλω και εφοήθηκα ή έχω δειλιάσει να δοκιμάσω μέχρι σήμερα.

Θέλω να βλέπω φατσούλες που μπορούν και επιχειρούν. Θέλω να βλέπω σπασμένα καλούπια. Αυτά του φόβου, τζαι στην θέση τους να μπαίνουν τα θέλω και μπορώ!!

Εννα ακούσω που πολλά μυαλά, ότι ζεις στον κόσμο της ψευδαίσθηση τζαι ότι είμαι μακρά που την πραγματικότητα…. Μα αν η πραγματικότητα προκαλεί στον καθένα που ‘μας  φόβο, αγωνία τζαι άγχος τότε ποιος ο λόγος να είμαι τζάμε (εντάξει παιθκιά εν τζαι είπα ξεκινάτε τα ναρκωτικά όμως, ας μείνουμε φόκους στο κείμενο).

Και όπως είπε και ο Ρίτσος  «Μην τους φοβάσαι, στον φόβο σου ποντάρουν»

Γεια σας, Θα σας δω στην χώρα του Ποτέ!

Υ.Σ. Πρόσφατα και χάριν σε κάποια καινούργια μαθήματα που εξεκίνησα να παρακολουθώ έμαθα την λέξη βιδέλο. Κοινώς το μοσχάρι... ε λοιπόν, ας ξεκινήσουμε να φιλτράρουμε πληροφορίες πριν μας πάρουν σαν βιδέλα στην σφαγή.

Κριση συντροφοι - με πιανει κριση!

•           Ένα μνημόνιο από όλα παρακαλώ, με extra κούρεμα και λίγες ιδιωτικοποιήσεις. Το θέλω ξεροψημένο, συγκεκριμένα στα χείλη των φτωχών. Γράψε το στις τράπεζες και θα στείλω τον φίλο μου τον Νίκαρο να το πάρει;
•           Καλάν ο Δημήτρης που είναι;
•           Ο Δημήτρης, άστον, πάει…  εστείλαν τον σπίτι του οι ανεξάρτητοι. Εν ήταν καλός ελαλούσαν.

Η ιστορία η δική μας ξεκινά από όχι τόσο πολύ παλιά! Ρε φταίει  ο Ορφανίδης έλεγε. Ρε εσύ να σιωπάς δεν ξέρεις  ανατίναξες το Μαρί να πας ισόβια, του απαντούσαν. Ρε έχουμε πρόβλημα με τις τράπεζες έλεγε, ρε εσύ να σιωπάς έκαμες το δημοσιονομικό σκατά του έλεγαν.

Λύση καμία, μηδέν αποτελέσματα. 

  

Προσπαθώ ματαία να γράψω ότι φταιν για τα πάντα οι άλλοι! ΤΑ ΕΧΩ ΠΕΙ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ, φτάνει!

Σήμερα όμως, τα έχω με μένα, επειδή πίστεψα. Επειδή εθελοτυφλούσα, ίσως;

Σύντροφε Δημήτρη, Σύντροφε Άνδρο,

Τα λεγάτε, και κάνεις σήμερα δεν μπορεί να σας διαψεύσει!  Ξέρουμε όλοι ξεκάθαρα ποιοι φταίνε. Τους έχουμε δει με τα ματιά μας, και στα λόγια δικαιωθήκατε! Όχι μονό εσείς, αλλά και εμείς.

Ένα πράγμα όμως, δεν σεβαστήκατε  τον κόσμο της αριστεράς, τον κάθε φτωχό αριστερό που στα μάτια σας έβλεπε την επανάσταση, που στα μάτια σας έβλεπε τον αγώνα ακόμα ζωντανό. Και εδώ είναι το ουσιαστικό μου πρόβλημα, και εδώ είναι που θυμώνω. Γιατί απλά μιλούσατε, γιατί απλά φωνάζατε. Θέλαμε να σας δούμε μιαν φορά να μας υπερασπιστείτε με σθένος!  Να πείτε αυτήν την φορά θα μιλήσουμε εκ μέρους του κόσμου της αριστεράς και θα τον δικαιώσουμε.

Φταίνε οι τράπεζες; Να μας δείξετε τους ληστές! Φταίει ο Ορφανίδης, να ζητήσετε ενδελεχή ερεύνα στα σπίτια του, στους λογαριασμούς του! Στα πάντα του! Να δώσει κατάθεση, ζωντανά σύντροφε Δημήτρη, όπως έκανες και εσύ. Θυμάσαι;  Σεβάστηκες την απαίτηση των δεξιών τότε, και ένιωσα ξανά περήφανη που είμαι αριστερή – ακελική. 

Μεγάλωσα στην Εδόν , μεγάλωσα με τις αρχές του κόμματος. Να έχω άποψη και να την υπερασπίζομαι μέχρι τέλους! Να έχω το μεράκκι του αγώνα, να έχω την επανάσταση ζωντανή μέσα μου. Θυμάστε; Μας μεγαλώσατε με το αξίζει φιλέ να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!

Σύντροφοι, γιατί φοβηθήκατε την φωτιά; Τι σημαίνει αποχή σύντροφοι; Από τι; Από το μέλλον το δικό μας; Αυτό που εσείς μας υποσχεθήκατε πως θα έρθει μέσω αγώνων και μόνον! Εσείς ζητάτε αποχή από μένα; Και από τον κάθε σύντροφο Εδονίτη/Ακελικό – την στιγμή που προτιμάμε να καούμε για το όνειρο μας παρά να το προδώσουμε;

Σύντροφοι – δεν είμαι οικονομολόγος ούτε ξέρω την καλύτερη λύση! ΞΕΡΩ ΟΜΩΣ ότι ο φόβος σας είναι αδικαιολόγητος! Σύντροφοι μου, δεν ξέρω τι να ονομάσω την πράξη σας αυτή… και αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι η αδυναμία μου να την αποκαλέσω…

Ο Τάκης έχει νεύρα!

Ακούω παράπονα ποτζί, παράπονα ποδά… Εν άκουσα έναν να μεν κλαίεται …να πει ρε παιδίν μου τούτη εν η ζωή μου, τούτα έχω με τούτα έννα πολεμήσω… και με τούτα έννα τα καταφέρω! Τζίνο που με εξοργίζει παραπάνω εν το θράσος που έχουμεν να ζητούμε τζαι Τζίνα που ΔΕΝ έχουν οι άλλοι!

Κοπέλια κλαμένα της Κύπρου…ναι ναι -  εσείς Ελληνοκύπριοι / Κύπριοι / Έλληνες (καθαροί) επέρασεν ποττέ που τον  νουν σας ότι είμαστεν ο ΠΛΕΟΝ(!)κακομαθημένος λαός τούτου του κόσμου;

Έλατε μερικές εικόνες να καταλάβετε τι εννοώ

Ε/Κ – Έρκουνται τζαι τρων τα λεφτά μας…(post στο Facebook μέσω του iPhone 5)

Ένα λεπτό ρε κύριε μου, που πάεις; Δηλαδή ποια λεφτά σου τρων; Την χορηγία που εισιεν να σου δώσουν για να πιάσεις το iPad το 10;

Ε/Κ – Έρκουνται τζαι πιάνουν τες δουλείες μας…

Ναι ρε, επειδή το όνειρο σου ήταν πάντα να πάεις βόθρατζιης – οικιακή βοηθός  ή πατατάρης. Πως το αντέχεις να χάνεις τέτοιες ευκαιρίες ανέλιξης!

Ε/Κ – (Συνήθως εργοδότης)  Παράνομοι μετανάστες; Να φύουν ούλλοι ρε!

Συγγνώμη; 

Ε/Κ – Να περιμένω σειρά τζαι να εξυπηρετούν τους αλλοδαπούς πιο γλήορα;;! Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Ο!

Ναι ρε δικέ μου επειδή εσύ ξέρεις τι σημαίνει σειρά! Τζαμέ στα φώτα του καλησπέρα κάμνεις tutorial  «Πως περιμένουμε στην σειρά»!

Κοπέλια μου καλά και όμορφα, είμαστε που τες πιο τυχερές ομάδες σε τούτον τον κόσμο – Πέραν που την μόρφωση που οι δικοί μας έφτυσαν αίμα κυριολεκτικά για να έχουμε… ζούμε τζαι σε ένα κόσμο…(ακόμα) που έχουμε σπίτι και φαγητό να φάμε  μαζί  με τους ανθρώπους μας!

Τούτοι που μπαίνουν στα πόθκια σας, δεν ζούσαν ούτε σε παλάτια – ούτε σε πολυτέλειες και χλιδές . Ήρταν για ένα καλύτερο αύριο. Και το καλύτερο τους αύριο εν μια χορηγία που την ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (μαζί με ένα ποσό της κυβέρνησης το οποίο ήταν προσυμφωνημένο ) και να πλυνίσκουν πιάτα. Να ζουν 6-6 πέρκι καταφέρουν να φυλάξουν λεφτά για να στείλουν στα κοπελούθκια τους, να τα σπουδάσουν! …Επειδή οι ελπίδες τους πλέον εν στο να τους δώσουν ένα καλύτερο μέλλον – θυμίζει σας τίποτε τούτο;

Επίσης σε κάποιους άλλους αρτιμελής τύπους που συνεχίζουν να κλαίονται και να ωρύονται... καλά κάμνουν να πουν ένα ευχαριστώ που έχουν την υγεία τους. Να πουν άλλο έναν ευχαριστώ που μπορούν και κρατούν κινητό τελευταίας τεχνολογίας  και επιτέλους  ξεκινήσουν να αγωνίζονται! Ξέρω το, εν μας εμάθαν και δεν γνωρίζουμε πώς γίνετε, εν δύσκολο… αλλά αν το προσπαθήσουμε μπορούμε!  Τα επιδόματα των ξένων δεν ήταν – και δεν θα είναι ποτέ δικά μας. Το μέλλον για το οποίο αγωνίζονται, είναι το παρελθόν των γονιών μας. Είμαστε ήδη έτη μπροστά! Η δουλειά μας δεν είναι να μπαίνουμε εμπόδιο στο μέλλον τους, αλλά να ανοίξουμε δρόμους για όλους! Να είμαστε προστάτες της ελευθερίας! Προστάτες του κάθε ανθρώπου πάνω σε τούτη την γη, επειδή μιαν μέρα ΙΣΩΣ να είμαστε εμείς στην θέση τους. (Captain Planet εδώ!)

Ελάτε να μάθουμε να κερδίζουμε τζίνα που θέλουμε! Έλατε να μάθουμε να εκτιμούμε ότι έχουμε! Και επιτέλους ελάτε να μάθουμε να προσπαθούμε…

Και αν δεν το βλέπετε αυτό να γίνετε …να σας παρακαλέσω να επιστρέψετε στην γωνιά σας-αυτή την φορά σιωπηλά όμως γιατί απλά ταλαιπωρείται τα αυτάκια μας και μπαίνετε εμπόδιο στα όνειρα μας!

Καλόν αγαπησιάρικο μηνά να έχουμε!

Τάκης.

...Σήμερα

Είχα μια μόνο ευκαιρία, ήταν εμφανές …την ήξερα και εγώ, και όλοι την ξέραμε.  Δεν ήταν πάρα η γνώστη ευκαιρία που αναγνωρίζετε από τις λέξεις : να προσπαθήσω αρκετά. Και άδραξα λοιπόν την ευκαιρία.  Ξεπέρασα την πρώτη απουσία.  Ξεπέρασα το πρώτο υπερατλαντικό μου ταξίδι. Ξεπέρασα και τα δυο επόμενα. Ξεπέρασα την πρώτη συνέπεια από το υπερατλαντικό μου ταξίδι. Ξεπέρασα το πρώτο δίπλωμα. Ξεπέρασα το δεύτερο δίπλωμα. Ξεπέρασα την πρώτη αγάπη. Ξεπέρασα την δεύτερη αγάπη. Ξεπέρασα το πρώτο πτυχίο. Ξεπέρασα την τρίτη αγάπη. Ξεπέρασα και αυτήν την απέξω της κοινωνίας κατάσταση για πολλοστή φόρα. Ξεπέρασα την πρώτη συνέντευξη, την πρώτη δουλειά. Έκανα το εμφανές. Άδραξα την ευκαιρία. Προσπάθησα. Και ακόμα προσπαθώ. Προσπαθώ να ξεπεράσω την από μέσα κατάσταση της κοινωνίας. Προσπαθώ να ξεπεράσω τις έμμονες τους και τις ιδέες τους. Προσπαθώ να ξεπεράσω την αναίδεια τους , προσπαθώ να ξεπεράσω την αστερόσκονη της υποτίμησης που αφήνουν σε κάθε ανάσα τους. Προσπαθώ να ξεπεράσω την υποκρισία και το ψέμα τους. Προσπαθώ να ξεπεράσω την εμετική συμπεριφορά τους. Προσπαθώ και θα ξεπεράσω ακόμα και τις πλάτες τους, που υψώνονται μπροστά μου σαν τοίχοι… Γιατί το ξέρουμε όλοι, και ήταν εμφανές άλλωστε ευθύς εξαρχής. Να προσπαθήσω αρκετά.  Σήμερα, όμως δεν θα προσπαθήσω αρκετά. Σήμερα όχι … Δεν τα παρατώ …απλά, σήμερα είδα στον δρόμο μου την λάθος διεύθυνση!

  

Πάρε μια ύαινα να 'χεις

Χθες ήταν η παγκόσμια μέρα ζώων οπόταν, επί την ευκαιρία λοιπόν ας μάθουμε κάτι για αυτά...Πρόβατο Vs Ύαινα

Προβατο


Το οικόσιτο πρόβατο (Ovis aries), το πιο κοινό μέλος της οικογένειας των προβάτων (Ovis), είναι ένα μηρυκαστικό, τετράποδο ζώο, που πιθανότατα κατάγεται από τα άγρια πρόβατα mouflon της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασίας. Για την εξημέρωση των προβάτων υπάρχουν τεκμήρια στο Ιράκ που χρονολογούνται από το 9.000 π.Χ. Τα πρόβατα συνδέθηκαν με πολλούς πολιτισμούς, κυρίως στη Βρετανία και τη Μεσόγειο, όπου αποτελούν το πιο κοινό αντικείμενο της κτηνοτροφίας. Έχουν μεγάλη οικονομική σημασία, καθώς η απόδοση εισοδήματος που προσφέρουν σε σχέση με το κόστος της εκτροφής τους είναι γύρω στο 400%. Ο παγκόσμιος πληθυσμός των προβάτων υπολογίζεται γύρω στο ένα δισεκατομμύριο. Στις 24 Νοεμβρίου του 2009 πέθανε στην Αυστραλία σε ηλικία 23 ετών και 7 μηνών το γηραιότερο πρόβατο στον κόσμο, η Λάκι.

Χαρακτηριστικά

Ανάλογα με την ηλικία και το φύλο τους, ονομάζονται αρνιά μέχρι δυο μηνών, ζυγούρια μέχρι ενός έτους, κριάρια τα ώριμα αρσενικά και προβατίνες τα θηλυκά. Έχουν μέτριο σώμα που καλύπτεται από πυκνό τρίχωμα, απαλό στην αφή, σγουρό ή ίσιο, μακρύ ή κοντό, λευκό, μαύρο, καστανό ή γκρίζο. Ζουν 10 έως 14 χρόνια, ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσής τους. Τρέφονται με νωπά χόρτα, τα οποία καταπίνουν σχεδόν αμάσητα, ώστε να εξασφαλιστούν κατά τη διάρκεια της ημερήσιας βοσκής οι μεγάλες ποσότητες που απαιτούνται - αργότερα όταν αναπαύονται, η τροφή επανέρχεται στο στόμα και αναμασάται.

Εγκυμοσύνη

Τα πρόβατα θεωρούνται πολυγαμικά ζώα. Έτσι, στο κοπάδι, σε κάθε κριάρι πρέπει να αντιστοιχούν γύρω στις 30-50 προβατίνες. Η εγκυμοσύνη διαρκεί κατά μέσο όρο 150 μέρες.Ο πρώτος τοκετός γίνεται σε ηλικία 14-17 μηνών ή 2 ετών ^[2. Τα θηλυκά γεννούν 1-2 ή σπανιότερα 3-4 μικρά, ύστερα από κύηση 5 μηνών. Οι προβατίνες γεννούν μόνο μια φορά τον χρόνο, αν και βιολογικά έχουν τη δυνατότητα να γεννούν κάθε 6-7 μήνες. Αξίζει να αναφερθεί ότι κάθε προβατίνα αναγνωρίζει το δικό της μικρό, ανάμεσα σε πλήθος άλλων, βάσει της μυρωδιάς των μικρών της. Τα πρόβατα ενηλικιώνονται σε 2 χρόνια αν είναι αρσενικά, και σε ένα χρόνο αν είναι θηλυκά.

*****************************************************************************

Υαινα 

1-"Η ύαινα είναι ζώο, της οικογένειας των Υαινίδων η οποία με τη σειρά της ανήκει στην ομοταξία των Θήλαστικων. Είναι γνωστά τρία είδη της: Η Ύαινα η στικτή (Crocuta crocuta) της Αφρικής που ζει νότια της Σαχάρας, η Ύαινα η καστανή (Hyaena brunnea) της Νότιας Αφρικης και η Ύαινα η ραβδωτή (Hyaena hyaena), η οποία ζει από τη βόρεια και βορειοανατολική Αφρική ως την Μικρά Ασία και την Ινδία. Η ύαινα η στικτή είναι η μεγαλύτερη σε μέγεθος και η πιο επιθετική. Θεωρείται αποκρουστικό ζώο εξαιτίας της συνήθειας του να τρέφεται κυρίως από νεκρά ζώα και της αντιπαθητικής του εμφάνισης.
Το αρσενικό μπορεί να φτάσει τα 1,5 μέτρα σε συνολικό μήκος σώματος και ύψος 91 εκ. (στον ώμο). Οι ύαινες αυτές είναι νυκτόβιες. Ζουν σε ομάδες, πολλές φορές των 100 ατόμων, και κυνηγούν μαζί αναπτύσσοντας ταχύτητα μέχρι 65 χλμ. την ώρα. Μπορούν να αντιληφθούν ένα πτώμα από μεγάλη απόσταση. Κυνηγούν κυρίως πρόβατα, κατσίκες, μοσχάρια, μικρές αντίλοπες και άλλα μικρά ζώα. Ζουν ως 25 χρόνια" (Wikipedia)



2-"Θηλαστικό σαρκοφάγο ζώο της οικογένειας των υαινιδών. Είναι μεγάλο, άγριο και αιμοβόρο ζώο με αποκρουστική εμφάνιση και χαρακτηριστική αντιπαθητική οσμή που του μένει από την τροφή που κυνηγά και που συνήθως είναι πτώματα ζώων.Είναι μεγαλόσωμη η ύαινα (το μήκος της φτάνει τα 1,50 μ.), με δυνατούς μύες, γερό σβέρκο και πόδια. Τα μπροστινά της πόδια είναι πιο ψηλά από τα πίσω, για τούτο και η ράχη της δεν είναι οριζόντια. Τ' αφτιά της μικρά, είναι πάντοτε όρθια και τα μάτια της μεγάλα, πονηρά, σπινθηροβόλα, αρπακτικά. Το κεφάλι της μεγάλο. Τα δόντια της είναι υπερβολικά γερά και κοφτερά, έτσι εξηγείται κι η ικανότητά της να ξεσκίζει εύκολα τη λεία της και να θρυμματίζει ακόμα και τα κόκαλα της. Έχει τρίχωμα σκληρό κι αραιό, που στη ράχη κοντά στο λαιμό σχηματίζει μικρή χαίτη.
Η ύαινα ζει αποκλειστικά με σάρκες. Προτιμά τα νεκρά ζώα, αλλά όχι σπάνια επιτίθεται και στους ζωντανούς στόχους, ακόμα και σε ανθρώπους. Κυνηγά μόνο το βράδυ, ενώ την ημέρα αναπαύεται. Η δυνατή όσφρηση κι ακοή την βοηθούν να εντοπίσει την τροφή της. Η ύαινα γεννά κάθε χρόνο από τρία ως τέσσερα μικρά.
Υπάρχουν τριών ειδών ύαινες: Η στικτή (με βούλες πάνω στο δέρμα της χρωματιστές), η ραβδωτή και η καστανόχρωμη.
Η ύαινα είναι ζώο της Αφρικής και της Νότιας Ασίας, το μοναδικό από την οικογένεια που ζει σ' αυτές τις περιοχές." (livepedia)

 *******************************************************************************

Μάλιστα κύριε, υπάρχουν οι δυο επιλογές...Πρόβατο ή Ύαινα. Ύαινα ή Πρόβατο; Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως Ύαινες θεωρούνται και άξιες σεβασμού λόγο της εξυπνάδας τους...μπορούν δηλαδή να σκοτώσουν τα αλλά ζώα για να επιβιώσουν, έχουν την επιλογή της ηγεσίας (Ηγεσία...λέξη θαυμασμού και prestige, μωρέ μπράβο και δεν τους το ‘χα! Ασχημομούρες!!). Και το πρωί ξεκουράζονται ενώ την νύχτα δουλεύουν, και του υποκόσμου!...Τίποτα κάλο κοπέλες υπάρχει; Να έρθουμε και εμείς; (Τους κλείνω το μάτι, πονηρά). Ζει αποκλειστικά με σάρκες...κατά προτίμηση τις νεκρές σάρκες...αυτά είναι.


Προσωπικά σαν Τάκης, για κριαράκι με κόβω...και ας πεθαίνω μωρέ για ένα κομμάτι κρέας. Θα έχω τουλάχιστον ζήσει με 30 ή 50 προβατίνες ....Αυτά είναι!!!


Οποιαδήποτε ομοιότητα...όλο και κάποια σχέση έχει με την πραγματικότητα!

Καλή μας μέρα!

ΥΣ. (1) Μπορεί το κριαράκι ένα κερατάκι να το έχει μεν...αλλά παίδες, υπάρχουν άλλες 29-49 για παρηγοριά! (Κοπέλες  δεν  θέλω  παρεξηγήσεις!)
ΥΣ.(2) Μακριά από Ύαινες παΐδια, είναι αιμοβόρες, θα σου πιουν το αίμα και θα σου φαν όλη την περιούσια …αν όχι και σένα μαζί!

Εγώ που ζω στα παραμύθια....και φόβαμαι το τέλος μην δω.

Η αλήθεια είναι πως μ' αρέσουν τα παραμύθια και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, μ' αρέσουν πάρα μα πάρα πολύ! Κυρίως αυτά που στο τέλος έρχεται ο πρίγκιπας και σώζει την σταχτοπούτα απ την κακιά μητριά, ή σ' αυτά που ο καλός αγρότης δικαιώνεται και έχει σοδειά για χρονιά και χρονιά, σ' αυτά που ο κακός ο λύκος τιμωρείται  και κάποια αλλά στα οποία η κακιά η μάγισσα εξορίζεται για πάντα  από την χωρά λόγω της κακής συμπεριφοράς εκδικητικότητας και ζήλιας…. Μ’ αρέσουν τα παραμύθια επειδή τελειώνουν πάντα καλά ….και εμείς καλυτέρα! Στο μυαλό μου λοιπόν; Όλα καλά και όλα ωραία!! Και εσύ θα με πεις ανώριμη και θα χεις το δίκιο σου αλλά αυτά έχω μάθει, αυτά λέω και αυτά μου αρέσουν! Γιατί αν ζούσα στην πραγματικότητα, οπού ο πρίγκιπας δεν είναι πάρα ένα κακομαθημένο παΐδι,  η σταχτοπούτα ονειρεύεται  πως βρίσκετε σε κάνα κατάστημα των  "Louis Vuitton" η "Fendi / Trendy"  και καθαρίζει (όοοοχι το τζάκι αλλά...)  τα ράφια, ο καλός αγρότης κάνει μαζικές πορείες προς το προεδρικό για την αποζημίωση του (έτσι για να χουμε…), τα πλέον αγνά προβατάκια ζητάνε την βοήθεια του λύκου και κακιά η μάγισσα ; Ε, η κακιά η μάγισσα μοιρολατρεί ,κοινώς κλαίει την μοίρα της… γιατί εκεί που είχε την αποκλειστικότητα... της την έχουν πάρει άλλοι… πάντως άκουσα πως σκέφτεται να το γυρίσει σε Ωραία Κοιμώμενη ,  γιατί μόνο αυτή μπορεί και ονειρεύεται!!!

Εξοργισμέν-οι!

Δεν έχω πάλι να γράψω κάτι σημαντικό, αλλά αυτή η δραστηριότητα είναι ένας τρόπος «ψυχοθεραπείας» , να τα πεις για να ησυχάσεις. Να πνάσεις που λαλούν τζαι στα χωρκά μου.
Διαβάζω εφημερίδες on-line, και για τα βασικά ψιλό - ενημερώνομαι. Μέχρι σήμερα δεν έβλεπα κάτι ιδιαίτερα υπερβολικό. Ηταν σχεδόν όλα αντικειμενικά και ισορροπημένα ή τουλάχιστον έτσι πίστευα. Στις 11 Ιούλίου τα παντα άλλαξαν, εμοιαζαν με τέρατα που βρήκαν τροφή και έτρεξαν να φάνε όση περισσότερη μπορούσαν! Τα ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες μου θύμιζαν λυσσασμένα κοράκια, που περιτριγυρίζουν την υποψήφια τροφή φωνάζοντας – κράζοντας.
Για να μην παρεξηγηθώ, εννοείται πως η μέρα εκείνη ήταν περάν για περάν από τις χειρότερες για την Κύπρο. Χάσαμε συνάνθρωπους μας και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί ή  θα μπορούσε να ήταν ο κάθε ένας από εμάς (αν όχι όλοι μαζί).
Όμως  άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Δηλαδή άλλο ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης και άλλο να φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορώ για να με ακούσουν και να δικαιωθώ( Καλό θα ήταν να τα ξεχωρίσουμε στο μυαλό μας). 
Από τις 11 Ιουλίου μέχρι και σήμερα, οπού και να διαβάσω, ότι και να διαβάσω,  σε διαφορετικές πάντα εφημερίδες και sites έχουν όλες/α το ίδιο θέμα με διαφορετικό τίτλο.  "Κάτω η κυβέρνηση να φύγει ο Χριστόφιας" , ή να μπει φυλακή, ή να τον σκοτώσουν ή να τον απελάσουν, ή να τον κρεμάσουν, ή να τον κάψουν, δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς ήθελαν γιατί στο σημείο αυτό είχαν πολλές επιλογές..ίσως και διαφωνίες
Πολύ πιθανόν να υπολογίζεις ότι υποστηρίζω το κόμμα μου, τον πρώην γενικό γραμματέα επειδή είναι η παράταξη στην οποία ανήκουν οι πολιτικές και ιδεολογικές μου σκέψεις. Πολύ πιθανόν να κουνάς το κεφάλι σου σκεπτόμενος/η «Ετο πρόβατο πάει» Αλλά δυστυχώς και να επιδιώξω το αντίθετο, δηλαδή να σε μεταπείσω, θα είναι χαμένος κόπος, οπόταν προκατελλημένος /η από αυτό το γεγονός διάβασε και το υπόλοιπο κείμενο (δεν φταίμε εμείς..όλοι κλειστά μυαλά έχουμε).
Το ποίημα  που βλέπω να επαναλαμβάνετε στα ΜΜΕ πάει κάπως έτσι, (αν κάνω λάθος διορθώστε με): Ο κόσμος ξύπνησε, ο κόσμος θα επαναστατήσει, η κυβέρνηση φταίει, οι φίλοι μας οι Σύριοι, σκοτώσαμε συνάνθρωπους μας, δολοφόνοι, προδότες, φασιστές φύγετε! Η Ευρώπη δεν μας θέλει, οι financial times έγραψαν για κουμμουνισμό, η Γερμανία μας έστειλε βοήθεια αλλά εμείς δεν την δεχτήκαμε και χίλιες άλλες δυο δικαιολογίες. Γιατί; Επειδή είμαστε ευθυνόφοβοι και ότι μας πλασάρουν το παίρνουμε. Πότε δεν φταίμε εμείς αλλά πάντα φταίει ο άλλος, ο γείτονας! Είμαι και είσαι πολίτης της Κυπριακης δημοκρατίας. Mπορούμε και έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Αν υπάρχουν ευθύνες στην κυβέρνηση φταίμε και εμείς. Mην σκεφτείς να πεις "εσείς τους ψηφίσατε", εννοώντας τους Ακελικούς και τα άτομα με λοιπές αριστερές αντιλήψεις (θυμάσαι, κάλο θα ήταν να σταματήσουμε τις δικαιολογίες, αν γίνετε...αν είναι δυνατόν!). Και αυτό, επειδή ψηφίσαμε όλοι! είτε τους μεν, είτε τους δε, είτε με αποχή, είτε με άκυρο και λευκό, ψηφίσαμε όλοι!
Οι μεν φταίνε επειδή είναι κυβέρνηση, όμως σταματάει εκεί; Οι ευθύνες όλες ξεκινάνε, και σταματάνε εκεί;  Προφανώς! και από ότι δείχνουν τα πράγματα και τα διαβάσματα, στην τελική σταματάει εκεί. Είτε επειδή μέχρι εκεί μπορούμε να σκεφτούμε, είτε επειδή μέχρι εκεί μας αφήνουν να σκεφτούμε! Αν όμως σκεφτούμε λιγάκι  παραπέρα υπάρχει η πιο σαφής ερώτηση που κανείς μέχρι σήμερα δεν απάντησε! Που ήταν ο κύριος Κουλίας, που ήταν ο κύριος Βαρνάβας, που ήταν η βουλή, το ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ...που ήταν όλοι αυτοί πριν από την έκρηξη;  (Μια συνεδρία στη βουλή, μια απόφαση,  3 κόμματα (και όχι μόνο) εναντίον ενός; Ε, δεν πρέπει να είσαι ο Αϊνστάιν για να μάθεις την απάντηση)Που ήταν οι προαναφερόμενοι;
Δεν αφαίρεσα ΚΑΜΙΑ ευθύνη από τον πρόεδρο η το κόμμα του, εννοείται πως φταίνε όσο φταίνε και τα λοιπά κόμματα, όμως αυτοί ήδη βρίσκονται  στο ειδώλιο,  με όλους εμάς δικαστές. Αλλά που ξανακούστηκε κλέφτης να δικάζει τον κλέφτη;
Το αποκορύφωμα είναι που ζητάνε οι "Αγανακτισμένοι" άρση της ασυλίας του προέδρου! Ζητάνε ποινική δίωξη γιατί είναι εγκληματίας! Θέλουν δικαίωση λένε. Φταίει μόνον ο πρόεδρος που εξεράγησαν τα πυρομαχικά, φταίει για την φωτιά και για την άγνοια των υπολοίπων!
Στην Κύπρο όμως, στον τόπο μας, στο κράτος μας, δεν υποφέρουν μόνο οι 13 οικογένειες των ηρώων του Μαρί, δεν ζητάμε δικαίωση μόνο για κείνους. Στην Κύπρο υποφέρουν οι πρόσφυγες, οι οικογένειες των αγνοούμενων. των όσων δολοφονηθήκαν κατά την διάρκεια της εισβολής και του πραξικοπήματος, οι οικογένειες Ισαάκ & Σολωμού, τους 121 θανάτους στο αεροπορικό, την πτώση του ελικοπτέρου με 4 τουλάχιστον φρουρούς του τόπου να βρίσκουν τον θάνατο. Όλοι πονάνε και όλοι θέλουν δικαίωση! Και είμαι βέβαιη πως όλοι συνδεόμαστε με το οποιοδήποτε γεγονός, όλοι απαιτούμε δικαίωση. Ξέρουμε πολύ καλά τι ζηταμε, δεν περιμέναμε απο κανέναν αγανακτισμένο να μας σωσει! Δικαίωση περιμέναμε μέσω της νοοτροπίας μας και της κουλτούρας μας. Επιτέλους να αλλάξουν τα πράγματα, ο κόσμος, να μάθει από τα λάθη του. ΚΑΙ ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα πιο πάνω τραγικά γεγονότα έχουν ένα κοινό. Το ίδιο λάθος. Την εξυπηρέτηση συμφερόντων. Έχουν να κάνουν με πολιτικά συμφέροντα, είτε λόγο ιδεολογίας, είτε λόγο οικονομικών συμφερόντων, είτε λόγο αμοιβαίας εξυπηρέτησης. (Σήμερα, ακόμα και τωρα γίνεται ακριβώς αυτό. Δεν δικαιώνετε κάνεις, αλλά εξυπηρετούνται συμφέροντα.) Τι είναι χειρότερο λοιπόν; Να μην γνωρίζω αρκετά για τα πυρομαχικά ή να γνωρίζω σχεδόν τα πάντα, το πριν, το μετά, τον πόνο, και με πλήρη γνώση να εκμεταλλεύομαι την κατάσταση; Να βάζω το χέρι μου στο αίμα; …για να εξυπηρετήσω τα δικά μου συμφέροντα. Αυτά πρέπει να αλλάξουν και όχι ο πρόεδρος (Υπάρχουν  και οι εκλογές άλλωστε,  επιλέγετε, και φεύγει!)Τους 13 λοιπόν δεν τους δολοφόνησε ο πρόεδρος αλλά όλοι μαζί τραβήξαμε την σκανδάλη, είτε με το έναν, είτε με τον άλλο τρόπο. Μάτια έχουμε, ήμασταν όλοι εκεί και βλέπαμε αλλά κάνεις  δεν μιλούσε γιατί πολύ απλά …δεν σύμφερε.
Όταν αύριο ξημερώσει μια άλλη μέρα, που θα ξημερώσει! Αναρωτηθείτε αν θα βάζατε ποτέ μέσο για να πιάσετε δουλειά, αν θα δεχόσασταν λεφτά για εξυπηρέτηση ή αν θα δίνατε λεφτά για να δείτε από την πίσω πόρτα, αν θα κάνατε ποτέ ανταλλαγή για οτιδήποτε, αν θα αποδεχόσασταν την οποιαδήποτε πρόσφορα για να εξυπηρετήσετε τα δικά σας συμφέροντα; Αν λοιπόν απαντήσατε σε όλα όχι, αύριο θα ξημερώσει μια καλή μέρα και αν, αν οι πράξεις σας/μας όμως επιβεβαιώσουν το αντίθετο...η μέρα που θα ξημερώσει μόνο καλή δεν την λες.

Οι τιτλό - αναφερόμεν-οι,
Εξοργισμέν-οι.

Μια μάχη μαίνεται μέσα μου...

Ένας γέρος ινδιάνος Cheroke διδάσκει τον εγγονό του στα θέματα της ζωής

”Μια μάχη μαίνεται μέσα μου”, λέει στο αγόρι. ”Είναι μια σκληρή μάχη ανάμεσα σε δύο λύκους.

Ο ένας είναι κακός – είναι κακία, μοχθηρία, μνησικακία, ζήλια, λύπη, τύψεις, λαγνεία, αυτολύπηση, πικρία, δουλικότητα, ψέμα, ψεύτικη υπερηφάνεια, υπεροψία και εγωισμός.”
Ο άλλος είναι καλός – είναι ευτυχία, ειρήνη, αγάπη, ελπίδα, ηρεμία, ταπεινοφροσύνη, φιλία, καλή θέληση, συμπάθεια, συμπόνια, ευσπλαχνία, γενναιοδωρία, αλήθεια, κατανόηση και πίστη.

Η ίδια μάχη μαίνεται και μέσα σε εσένα - και μέσα σε όλους τους άλλους ανθρώπους”.

Το αγόρι σκέφτηκε για λίγη ώρα και μετά ρώτησε τον παππού του :
”Ποιός λύκος θα νικήσει τελικά;”

”Αυτός που τρέφεις...”, απάντησε ο γέρος.

Συγγραφέας Άγνωστος

Έχω κάτι απορίες...

Μέχρι σήμερα έχω δει την αγορά εργασίας της Κύπρου να χαρακτηρίζεται κυρίως από μετριότητα. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα φυσικά που προέρχεται από τους εργοδότες και μόνο, σ 'αυτό έχουν βάλει και το χεράκι τους οι εργαζόμενοι, χθεσινοί, σημερινοί και αυριανοί. Η μετριότητα είναι αποτέλεσμα και από τους μεν και από τους δεν. Σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού θεωρεί ασήμαντη την οποιαδήποτε επιπλέον προσπάθεια και ένας από τους λογούς είναι πως δεν υπάρχει αναγνώριση και ανταμοιβή (χωρίς να είμαι απολυτή) . Ποσό μάλλον σε μια εποχή κρίσης που η ανταμοιβή θεωρείται πολυτέλεια. Δηλαδή κατάλαβες; Δεν έχω να πω κάτι καινούργιο. Και επειδή δεν έχω να σου πω κάτι καινούργιο, θα σου πω ΟΛΕΣ τις απορίες που έχω…. Ελπίζω να έχεις την υπομονή!
Καταρχάς, άλλο η δουλεία, και άλλο η καριέρα. Παρόλο που και τα δυο θεωρούνται εργασία και εν μέρη έχουν το ίδιο αποτέλεσμα (λεφτά στην τσέπη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ένα υπερβαίνει το άλλο σε ποσό) δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο…
Μπορεί λοιπόν στην Κύπρο να υπάρξει θέμα καριέρας και μια σωστής επαγγελματικής ανέλιξης; (Αποδεκτή η θετική απάντηση), αλλά ποσό προσιτές ευκαιρίες υπάρχουν; Μήπως τα πάντα σταματάvε στα μετρία; Ίσως το μέτριο μέχρι στιγμής στην Κυπριακή αγορά είναι αρκετό;
Και υπάρχουν νέοι εργαζόμενοι οι οποίοι έχουν πάθος με την δουλεία τους; Υπάρχουν νέοι εργαζόμενοι που εισέρχονται στο χώρο εργασίας με σκοπό να αλλάξουν τον κόσμο και να αφήσουν το δικό τους στίγμα ; Υπάρχουν σήμερα νέοι με όνειρα και στόχους που πραγματικά μπορούν να υλοποιηθούν; Και αν υπάρχουν, στην Κύπρο της μετριότητας ποσό εφικτό είναι;
ΚΑΙ υπάρχουν εργοδότες που πραγματικά ζητούν νέους με όνειρα, πάθος, και ενθουσιασμό για την δουλεία τους; Υπάρχει προϊόν παράγωγης στην Κύπρο που απαιτεί τα προαναφερόμενα; Η ίσως θεωρούνται πολυτέλεια στον κυπριακό χώρο εργασίας;
Και τελικά, αν υπάρχει επιθυμία καριέρας η λύση βρίσκεται εκτός Κύπρου;

Καλημέρα σας,

Οριστε μια αποπειρα για blog.Αποπειρα που ελπιζω οτι δεν θα αφησει πισω της θυματα. Τωρα τι αναρτησεις θα υπαρχουν εδω, μαλλον ειναι πολυ νωρις για να ξερω. Οποταν το ξεκιναω και οτι βγει...


Προς το παρον,
Ο Τακης

Υ.Σ. Επειδή την είδα προπονητής της κερκίδας, παραθέτω τις απόψεις μου χωρίς να είμαι απόλυτη. Με στοιχεία και επιχειρήματα τα λάθη επιστρέφονται!