Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Εγώ που ζω στα παραμύθια....και φόβαμαι το τέλος μην δω.


Η αλήθεια είναι πως μ' αρέσουν τα παραμύθια και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, μ' αρέσουν πάρα μα πάρα πολύ! Κυρίως αυτά που στο τέλος έρχεται ο πρίγκιπας και σώζει την σταχτοπούτα απ την κακιά μητριά, ή σ' αυτά που ο καλός αγρότης δικαιώνεται και έχει σοδειά για χρονιά και χρονιά, σ' αυτά που ο κακός ο λύκος τιμωρείται  και κάποια αλλά στα οποία η κακιά η μάγισσα εξορίζεται για πάντα  από την χωρά λόγω της κακής συμπεριφοράς εκδικητικότητας και ζήλιας…. Μ’ αρέσουν τα παραμύθια επειδή τελειώνουν πάντα καλά ….και εμείς καλυτέρα! Στο μυαλό μου λοιπόν; Όλα καλά και όλα ωραία!! Και εσύ θα με πεις ανώριμη και θα χεις το δίκιο σου αλλά αυτά έχω μάθει, αυτά λέω και αυτά μου αρέσουν! Γιατί αν ζούσα στην πραγματικότητα, οπού ο πρίγκιπας δεν είναι πάρα ένα κακομαθημένο παΐδι,  η σταχτοπούτα ονειρεύεται  πως βρίσκετε σε κάνα κατάστημα των  "Louis Vuitton" η "Fendi / Trendy"  και καθαρίζει (όοοοχι το τζάκι αλλά...)  τα ράφια, ο καλός αγρότης κάνει μαζικές πορείες προς το προεδρικό για την αποζημίωση του (έτσι για να χουμε…), τα πλέον αγνά προβατάκια ζητάνε την βοήθεια του λύκου και κακιά η μάγισσα ; Ε, η κακιά η μάγισσα μοιρολατρεί ,κοινώς κλαίει την μοίρα της… γιατί εκεί που είχε την αποκλειστικότητα... της την έχουν πάρει άλλοι… πάντως άκουσα πως σκέφτεται να το γυρίσει σε Ωραία Κοιμώμενη ,  γιατί μόνο αυτή μπορεί και ονειρεύεται!!!