Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Της φοβίας το ανάγνωσμα

Φόβε, Φόβε είσαι εδώ;;
Βάζω τα παπούτσια μου και σε κυνηγώ!!!

Στον Χάρυ Πόττερ, (αγαπημένη σειρά βιβλίων και ταινιών) όταν οι ήρωες του βιβλίου αναφερόντουσαν στον Λόρδο Voldemort, ως τον ακατανόμαστο, το έκαναν  επειδή φοβόντουσαν να πουν το όνομα του.  Μέχρι που επέμβηκε (αν δεν κάμνω λάθος) ο φίλος ο Χαράλαμπος (στην Ελληνική) τζαι είπεν τους ότι όσον δεν λαλώ το όνομα του, τόσο παραπάνω δύναμη του δίνω.

Ο φόβος φέρνει κόλαση ελαλούσαν οι παλιοί τζαι όλος παραδόξως βρίσκει με απόλυτα σύμφωνη.  Ο φόβος, η έλλειψη ελπίδας και χαράς εν μεστην ζωή μας καθημερινώς είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον αλλού, και επηρεάζει μας κατά το πλείστο αρνητικά (εν θέλω να είμαι απόλυτη, αλλά εν γνωρίζω κάποιον που να φοβάται και να τον επηρεάζει θετικά)

Που θέλω να καταλήξω; Τι θέλω να πω;

Ότι σήμερα, στην εποχή που ζούμε τα πάντα εν βασισμένα πάνω στον φόβο μας. Τον φόβο τον δικό μου, τον φόβο τον δικό σου, τον φόβο των πάντων. Φόβους που ποτέ δεν θα είχαμε αν δεν μας τους εβάλαν στο κεφάλι από ότι αρχή. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μας ελέγξουν (εδώ τα καλαααααα σενάρια συνωμοσιολογίας). Ο μόνος τρόπος  για να μας έχουν εγκλωβισμένους ( και συνεχίζουμε ακάθεκτοι).

Πόσοι τίτλοι είναι γραμμένοι με σκοπό να μας φοβίσουν και όχι να μας αφυπνίσουν. Πόσα ΣΟΚ και ΠΡΟΣΟΧΗ να δεις σε μια μέρα ρε παιδίν μου, στα news feed του Facebook σου που αντί να σε εμπνεύσουν για να προσπαθήσεις…ουσιαστικά κλειδώνουν σε στο κλουβί σου, αυτό του φόβου σου.

«ΠΡΟΣΟΧΗ – δηλητήριο στο νερό που πίνουμε. ΣΟΚ οι τρομοκράτες ντύνονται πρόσφυγες. ΣΟΚ οι γκέη παντρεύκουνται! ΠΡΟΣΟΧΗ – κάθεστε λάθος στο αποχωρητήριο (ναι, τούτους τους τύπους εννά τους έβρεις μπροστά σου ακόμα και στο κάτσιμο του χεσιδιού σου...ε κανεί σιόρ!!!!)»

Υπάρχουν πληροφορίες και πληροφορίες. Εισηγήσεις, συμβουλές και ενημέρωση. Όλα αυτά μπορούν να μπουν στο κάθε κεφάλι του κάθε ανθρώπου άμορφα, με τον σωστό τρόπο. Με τον τρόπο της επιλογής, που ακόμα τζαι αν κάποιος εν ακολουθήσει τα ειπωμένα εν σημαίνει απευθείας ότι εννα καεί στις πύλες τις κολάσεως.

Στο υφιστάμενο κείμενο, έχω μεν χρησιμοποιήσει αρνητικές λέξεις – ίσως και λίον απειλητικές. Τι εννα ήθελα εγώ να δω ;

Θέλω να έχω πρόσβαση σε πηγές που θα με βοηθούσαν να αποδεκτώ τον εαυτό μου (ότι είμαι, στον για μένα, σωστό δρόμο) και επίσης ιδέες και τρόπους για το πώς εννα παραμείνω σε τούτην την διαδρομή.

Θέλω να βλέπω κείμενα ,καρδιούλες και νεραϊδούλες που εννα μου διούν θάρρος και θράσος στο να δοκιμάσω όλα όσα θέλω και εφοήθηκα ή έχω δειλιάσει να δοκιμάσω μέχρι σήμερα.
Θέλω να βλέπω φατσούλες που μπορούν και επιχειρούν. Θέλω να βλέπω σπασμένα καλούπια. Αυτά του φόβου, τζαι στην θέση τους να μπαίνουν τα θέλω και μπορώ!!

Εννα ακούσω που πολλά μυαλά, ότι ζεις στον κόσμο της ψευδαίσθηση τζαι ότι είμαι μακρά που την πραγματικότητα…. Μα αν η πραγματικότητα προκαλεί στον καθένα που ‘μας  φόβο, αγωνία τζαι άγχος τότε ποιος ο λόγος να είμαι τζάμε (εντάξει παιθκιά εν τζαι είπα ξεκινάτε τα ναρκωτικά όμως, ας μείνουμε φόκους στο κείμενο).

Και όπως είπε και ο Ρίτσος  «Μην τους φοβάσαι, στον φόβο σου ποντάρουν»
Γεια σας, Θα σας δω στην χώρα του Ποτέ!

Υ.Σ. Πρόσφατα και χάριν σε κάποια καινούργια μαθήματα που εξεκίνησα να παρακολουθώ έμαθα την λέξη βιδέλο. Κοινώς το μοσχάρι... ε λοιπόν, ας ξεκινήσουμε να φιλτράρουμε πληροφορίες πριν μας πάρουν σαν βιδέλα στην σφαγή.